Gister ben ik voor het eerst naar Tromsø Astronomiforening geweest voor een lezing. De lezing werd gehouden in het Nordlysobservatoriet, het poollichtobservatorium dus, en de titel kunnen jullie hierboven lezen, en luidt Kosmische eenzaamheid? Over leven in het heelal. Het was een lezing op filosofische schoen, zoveel begreep ik er nog wel van... Kortom, het was een beetje hoog gegrepen voor mijn Noorse kennis :-(.
De strekking was ongeveer als volgt: Hoe waarschijnlijk is het dat er nog andere planeten in het heelal zijn waar leven voorkomt? Dat kun je als volgt bepalen:
- er zijn ongeveer 9.000.000.000.000.000.000.000 planeten
- daarvan bevinden zich maar 3/4 in een spiraalvormig sterrenstelsel, de stabielse vorm
- van alle planeten heeft maar 10% met een vast oppervlak
- slechts 10% is groot genoeg om een atmosfeer vast te houden
- slechts 6% ligt zover van zijn ster af dat het niet te heet en niet te koud is
- etc.etc.
Dus de kans dat een bepaalde planeet leven kan bevatten wordt door al die factoren steeds kleiner. Uiteindenlijk blijkt die kans 1/90.000.000.000.000.000.000.000 te zijn. Dat keer 9.000.000.000.000.000.000.000 planeten is een kans van 10% op leven in het universum. Aangezien wij er al zijn is de kans dat er toevallig nog een bewoonde planeet is, wel héél erg klein. We zijn alleen, dus...
Wat ook klein was, was het aantal toehoorders: een stuk of 12. Het is bijna meer een vriendenclubje dan een vereniging... Klein maar fijn, dat wel. Uiteindelijk ontspon zich in de zithoek met koffie en koek een discussie in hoeverre deze redenering klopte, levendig en leuk.
Naast deze filosofische discussie was er ook tijd en aandacht voor waarnemingen. Kijk maar op hun website, serieus fotograferen kunnen ze hier óók. Hopelijk gaan we binnenkort een keer waarnemen. Er is in ieder geval een 30cm dobson verenigingskijker, en we hebben hier een stuk minder lichtvervuiling dan in Nederland. Hoewel,toen ik naar het Noorderlicht vroeg, was de eerste reactie: Norlys? Dát is pas lichtvervuiling! Tja...
O ja, ze vroegen of ik binnenkort wat over Euroster kan vertellen. 't Mag best in het voorjaar hoor, dan kun je voor die tijd je Noors nog wat bijslijpen. Slik!
Martijn
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Dat vind ik wel een grappig onderwerp want volgens dezelfde redenering ben ik er altijd juist wel van overtuigd geweest dat we niet alleen zijn in het universum: zo groot, zo oneindig, de kans dat we niet de enige vorm van leven zijn moet wel bijna 1 zijn. Dat het door dit wat preciezer te benaderen en te kwantificeren zo gereduceerd wordt is voor mij wel ontluisterend.
BeantwoordenVerwijderenNou ja, preciezer... Volgens mij was het uitgangspunt van het verhaal dat ze op 10% wilden uitkomen, en zijn ze toen allerlei factoren gaan bedenken om bij dat getal uit te komen. Het zijn voor een groot deel natte-duim getallen, dus met dezelfde redenering en een beetje andere getallen, en een voorwaardetje of wat minder, kun je net zo goed 'bewijzen' dat het extreem waarschijnlijk is dat we juist NIET alleen zijn.
BeantwoordenVerwijderenMartijn
Dus, inderdaad, ik ben ook een aanhanger van "We zijn niet alleen". Betrek je de parameter tijd er ook bij, dan is mijn redenering, als we nu alleen zijn, dan waren we in ieder geval niet de enige ooit, en/of er komt na ons zeker wel weer iets.
BeantwoordenVerwijderenContact maken is een ander verhaal, en of we er ooit tijdens ons leven echt bewijs voor zullen zien, is denk ik zeer twijfelachtig.